Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

fructuum C

  • 1 perceptio

    perceptio, ōnis, f. (percipio), das Empfangen, Ansichnehmen, I) eig.: a) die Empfangnahme, Ambros. in Luc. 4. § 15: frumentaria, Capit. Anton. phil. 7, 8. – b) das Einsammeln, frugum, fructuum, Cic. u. Colum.: maximorum fructuum matura perc. (bildl.), Nazar. pan. – II) übtr., das geistige Auffassen, Erfassen, Begreifen, die Erkenntnis, der Begriff, p. tua, Cornif. rhet.: cognitio aut p., Cic.: veritatis, Augustin. – Plur., perceptiones animi, Cic.

    lateinisch-deutsches > perceptio

  • 2 Zehnte

    Zehnte, der, decuma. – od. Plur. decumae (wenn von einer Mehrheit von Zehntgebern oder vom Zehntbetrag der ganzen Feldmark oder vom Zehnten der verschiedenen Fruchtgattungen die Rede ist, z.B. unae, duae dec.: [2764] u. dec. fructuum). – vectigal ex decumis (die Einnahme des Staates aus den Zehnten, z.B. erleidet einen Ausfall, conservari non potest). – der Z. von Früchten, decuma od. decumae fructuum oder frugum. – den Z. auflegen, einfordern, geben, entrichten, s. zehnten no. II.

    deutsch-lateinisches > Zehnte

  • 3 calamitas

    călămĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] perte des récoltes à cause de la grêle, maladie des tiges de blé. [st2]2 [-] fléau, calamité, malheur, perte, désastre, défaite, revers, ruine.    - calamitas fructuum, Cic.: mauvaise récolte.    - calamitatem insignem inferre alicui, Caes.: porter un coup mortel à qqn.    - calamitatem capere, Cic.: essuyer un malheur.
    * * *
    călămĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] perte des récoltes à cause de la grêle, maladie des tiges de blé. [st2]2 [-] fléau, calamité, malheur, perte, désastre, défaite, revers, ruine.    - calamitas fructuum, Cic.: mauvaise récolte.    - calamitatem insignem inferre alicui, Caes.: porter un coup mortel à qqn.    - calamitatem capere, Cic.: essuyer un malheur.
    * * *
        Calamitas, pen. cor. calamitatis, pen. prod. Terent. Gresle derompant le tuyau du blé.
    \
        Calamitas. Caesar. Calamité, et misere, Chetiveté.
    \
        Calamitas in amore. Terent. Trouble ou perturbation.
    \
        Accipere calamitatem. Caesar. Recevoir ou souffrir dommage, Estre endommagé.
    \
        Afferre calamitatem. Cic. Apporter grand dommage, Endommager.
    \
        Afficere calamitate. Cic. Donner grand malheur, ou malencontre, Faire miserable.
    \
        Afflixit hunc calamitas. Cic. L'a rué jus, L'a mis au bas.
    \
        Capere calamitatem. Cic. Souffrir ou encourir dommage.
    \
        Importare calamitatem conseruatoribus suis. Cic. Porter dommage.
    \
        Incidit amori nostro calamitas. Terent. Il est advenu quelque trouble ou encombrier en, etc.
    \
        Inferre calamitatem ciuitati. Caesar. Estre cause de la destruction d'une ville.
    \
        Leuare calamitatem innocentum. Cic. Mettre hors et delivrer les innocens de calamité.

    Dictionarium latinogallicum > calamitas

  • 4 perceptio

    perceptio, ōnis, f. (percipio), das Empfangen, Ansichnehmen, I) eig.: a) die Empfangnahme, Ambros. in Luc. 4. § 15: frumentaria, Capit. Anton. phil. 7, 8. – b) das Einsammeln, frugum, fructuum, Cic. u. Colum.: maximorum fructuum matura perc. (bildl.), Nazar. pan. – II) übtr., das geistige Auffassen, Erfassen, Begreifen, die Erkenntnis, der Begriff, p. tua, Cornif. rhet.: cognitio aut p., Cic.: veritatis, Augustin. – Plur., perceptiones animi, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perceptio

  • 5 percipere

    1) схватывать, задерживать, percip. fugitivos (1. 1 § 8 D. 11, 4). 2) доставать, получать, приобретать: percip. fructum s. fructus, собирать плоды;

    Perceptio fructuum, отделение плодов известным лицом с целью овладеть ими для себя или для другого. Perceptione приобретает собственность плодов б) узуфруктуарий (§ 36 I. 2, 1); в) наниматель (1. 62 § 8 D. 47, 2); г) антихретический залогоприниматель (1. 8 D. 20, 2. § 36 I. 2, 1. 1. 78 D. 6, 1. 1. 12 § 5 D. 7, 1. 1. 13 D. 7, 4. 1. 25 § 1. 2 D. 22, 1);

    percip. fructus, извлекать выгоду, пользу (1. 77 § 31. D. 31. 1. 9 D. 33. 7. 1, 18 pr. D. 34, 9. 1. 15 § 3 D. 35, 2. 1. 58 § 2 D. 36, 1. 1. 9 § 1 D. 39, 5); и perceptio fructus s. fructuum, право на плоды (1. 9 § 1 cit. 1. 66 D. 23, 3);

    perceptio ususftuctus, право полного пользования (1. 27 § 11 D. 48, 5);

    percip. usuras, брать проценты (1. 19 § 4 D. 3, 5. 1. 15 § 1 D. 24, 1. 1. 7 § 6 D. 26, 7. 1. 58 § 2 D. 36, 1. 1. 26 § 1 D. 36, 2);

    reditus (1. 32 § 2 D. 26, 7. 1. 21 § 5 D. 33, 1. 1. 17 D. 33, 2. 1. 2 eod. 1. 1 § 15 D. 33, 4. 1. 58 § 5 D. 36, 1);

    alimenta, cibaria, vestiaria (1. 4 pr. 1. 12. 20 pr. D. 34, 1);

    legatum (1. 17 eod. 1. 41 D. 38, 2. 1. 17 § 31 D. 31. § 20 eod. 1. 22 pr. D. 13, 7);

    suum percepisse (1. 36 D. 46, 1);

    perceptio обозн. тк. получение денег, плата, удовлетворение (1. 36 cit. 1. 46 D. 2, 14. 1. 3. 4 D. 9, 3. 1. 32 pr. D. 15, 1. 1. 7 § 4 D. 27, 6. 1. 15 § 2 D. 43, 24); иногда доход (1. 17 C. Th. 7, 4. 1. 10 § 5 C. Th. 14, 4).

    3) понимать (1. 2 § 43 D. 1, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > percipere

  • 6 acerbitas

    acerbitās, ātis f. [ acerbus ]
    1) терпкость или горечь (sc. fructuum C, PM, Pall)
    2) острый или удушливый запах Amm
    3) суровость, жестокость (morum C, Su; poenarum L; inimicorum Cs)
    4) острота, мучительность ( luctūs C)
    5) горесть, бедствие ( omnes acerbitates perferre C)

    Латинско-русский словарь > acerbitas

  • 7 calamitas

    calamitās, ātis f.
    1) бедствие, несчастье, тж. ущерб, урон
    calamitatem tolerare C (perferre Cs; accipere C) — испытать несчастье, потерпеть ущерб
    c. fructuum Cнеурожай
    alicui calamitatem inferre Cs — нанести кому-л. поражение

    Латинско-русский словарь > calamitas

  • 8 collectio

    collēctio, ōnis f. [ colligo II ]
    1) собирание (membrorum C; fructuum Dig)
    2) краткий обзор, подытоживание, перечень Q, Sen etc.
    3) филос. силлогизм, умозаключение Sen, Dig, G; вывод C
    4) мед. скопление ( umorum PM)
    collectione spiritus plenus Pt — вдохнув слишком много воздуха, т. е. не будучи больше в состоянии задерживать дыхание

    Латинско-русский словарь > collectio

  • 9 conculcatio

    conculcātio, ōnis f.
    1) растаптывание, разминание (ногами) ( fructuum in areā Sen)
    2) попирание, жестокое обращение Vlg

    Латинско-русский словарь > conculcatio

  • 10 cruditas

    crūditās, ātis f. [ crudus ]
    1) несварение желудка, дурное пищеварение C, Q, Col, CC
    4) ожесточённость, горечь ( odiorum Aug)

    Латинско-русский словарь > cruditas

  • 11 frux

    frūx, frūdgis (nom. sg. крайне редок Enn, Aus ; преим. pl.) f. [ fruor ]
    1) плод (sine fruge tellus O; terrae fruges bacaeve arborum C; ubertas frugum et fructuum C)
    2) древесный плод, фрукт (dulcedo frugum L; arbor curvatur frugibus Col)
    3) произведение, плод, перен. польза (fruges industriae C; libertatis L)
    expertia frugis H — бесполезные вещи, ненужности
    aliquem ad frugem compellĕre (corrigĕre) Pl — вразумлять, исправлять кого-л.
    ad bonam frugem se recipĕre C — исправляться, становиться благоразумным
    4) учение (f. Cleanthea Pers). — см. тж. frugi

    Латинско-русский словарь > frux

  • 12 magnitudo

    magnitūdo, inis f. [ magnus ]
    1)
    а) большая величина, крупные размеры, огромность (mundi, libri C; corporum Cs)
    б) большая длина, протяжённость, дальность ( itinĕris Sl); продолжительность, долгота (dierum, noctium PM)
    m. fluminis C (aquarum L) — разлив, половодье, паводок
    2) значительное количество, множество (pecuniae C; copiarum Nep); изобилие ( fructuum C)
    3) (большая) сила (frigoris C; dolōris PM; odii C)
    4) важность, значительность ( rerum gestarum Nep); громадность, чудовищность ( scelĕris T); серьёзность ( periculi C)
    5) мощь, могущество ( rei publicae Sl)
    7) (как титул) превосходительство или высочество (m. tua CTh)

    Латинско-русский словарь > magnitudo

  • 13 pando

    I āvī, ātum, āre [ pandus ]
    1) сгибать (manus leviter pandata Q; pandari onĕre fructuum Col)
    2) сгибаться, гнуться (ulnus celeriter pandat Vtr)
    II pando, pandī, passum (pānsum), ere
    1)
    а) распускать (vela C, O; crines Cs)
    б) расправлять, раскрывать ( pennas ad solem V); расширять, развёртывать ( aciem L)
    в) распростирать, раздвигать
    2) распространять (longe latēque se p. C)
    3) открывать, распахивать ( januam Pl); широко раскрывать, разевать ( guttura V)
    4) пробивать, прорезывать ( rupem ferro L); вспахивать ( agros Lcr)
    5) раскладывать для просушки, сушить ( uvam in sole Col)
    racēmi passi V, тж. uva passa Pl, Ptизюм
    6) простирать, расстилать (mare, planities panditur L); пролагать, прокладывать ( viam ad dominationem L)
    7) возвещать, объявлять (oraculum Ctl; nomen O; opus versibus p. Pt)

    Латинско-русский словарь > pando

  • 14 redactus

    I part. pf. к redigo II redactus, ūs m.
    2) сбор, урожай ( fructuum Dig)

    Латинско-русский словарь > redactus

  • 15 varietas

    varietās, ātis f. [ varius ]
    1) различие, разница, разнообразие, многообразие, пестрота (vocum, sententiarum, fructuum, rerum C; colorum PM); разносторонность, многогранность ( vir varietate promptissimus PJ); разногласие (v. in disputationibus C)
    2) переменчивость, непостоянство (v. atque infidelitas Plancius ap. C); превратность ( fortunae Nep)

    Латинско-русский словарь > varietas

  • 16 calamitas

    calamitās, ātis, f., Schaden, Unheil, I) eig., als t. t. der Landw. = Hagelschlag, Brand (Mehltau), Mißwuchs, Viehsterben (vgl. für Hagel u. Brand Donat. Ter. eun. 1, 1, 34. Serv. Verg. georg. 1, 151), postquam calamitas plures annos arvas calvitur, Pacuv. fr.: nisi quicquid erat calamitas profecto attigerat numquam, Plaut.: si aratio omnis tempestatis calamitate semper vacat, Cic.: in calamitate fructuum, Cic.: pecus morbosum et vitiosum magnā gregem afficit calamitate, Varr.: bildl., sed eccum egreditur, nostri fundi calamitas (Mehltau, Brand), Ter. eun. 79 (vgl. Serv. Verg. georg. 1, 151). – II) übtr., A) Schaden, Verlust, Unheil, Unglück, Verderben, Sturz, Verfall, quamquam videbam perniciem meam cum magna calamitate rei publicae esse coniunctam, Cic.: fac cogites, in quanta calamitate sis, Sall.: maiori calamitati esse, desto mehr V. bringen, Nep.: plures trahere in eandem calamitatem, Cic.: calamitatem tolerare, Cic., ferre, Nep., perferre, Caes., perpeti, Gell.: calamitate prohibere alqm, Cic.: lamentari tanti imperii calamitatem (Sturz), Cic.: cum Romanum imperium non dubiā iam calamitate nutaret, sichtbar dem Verfalle zueilte, Eutr. – Plur., calamitates rei publicae, Cic. – B) insbes., Kriegsunglück, Unfall, euphemist. für Niederlage, cal. atrocissima, Vell.: Cannensis illa calamitas, Cic.: nullā calamitate victus, Hirt. b. G.: calamitatem accipere, Cic. u. Nep.: calamitatem alci inferre, Caes.: calamitates belli diutius ferre non posse, Nep.: interim accidit illa calamitas apud Leuctra Lacedaemoniis, Nep.: magna clades atque calamitas rem publicam oppressisset, Sall.: adversus vires hostium, non adversus calamitates contendere, gegen die Unglücksfälle der F., Iustin. 11, 12, 13. – calamitas appellativ, Prud. cum Symm. 1, 70. Servius zu Verg. buc. 8, 30. – / Genet. plur. auch calamitatium, zB. Sen. contr. 1, 1, 11. Plin. 7, 87 u. 8, 55. Iustin. 16, 4, 5, Flor. 1, 18, 3.

    lateinisch-deutsches > calamitas

  • 17 collectio

    collēctio, ōnis, f. (2. colligo), I) aktiv = das Zusammenlesen, Aufsammeln, A) eig.: membrorum, Cic. de imp. Pomp. 22: fructuum, ICt.: terrae, Paul. ex Fest.: collectione spiritus plenus, kaum zu atmen wagend, Petr. 98, 4. – B) übtr.: 1) im allg.: amicorum (Ggstz. detractio), Sen. ep. 74, 25 zw. (Haase allectio amici). – 2) insbes.: a) als rhet. t. t. = die kurze Wiederholung, Rekapitulation, Cic. Brut. 302 (Plur.) Quint. 4, 4, 2. – b) als philos. t. t. = die Schlußfolgerung, der Syllogismus, Vernunftschluß, Schluß, Sen., Quint. u.a.: argumentorum summa c., letzte Schlußfolgerung, Quint.: Plur., collectiones, enthymemata, definitiones, Arnob. 1, 58: argumentorum collectiones, Cassiod. expos. in psalt. 15. p. 6 (a) ed. Garet. – c) die Zusammenrechnung, Gell. 1, 1 lemm. – II) passiv, als mediz. t. t. = das Sich-Ansammeln, die Ansammlung verdorbener Säfte, Sen. u.a.: Plur., Plin. 27, 131.

    lateinisch-deutsches > collectio

  • 18 conculcatio

    conculcātio, ōnis, f. (conculco), I) das Zusammentreten, -stampfen, fructuum in area, Cod. Iust. 3, 34, 14. § 1. – II) übtr., das feindliche Niedertreten, Mitfüßentreten, die Mißhandlung, Vulg. Isai. 5, 5 u.a.

    lateinisch-deutsches > conculcatio

  • 19 conservatio

    cōnservātio, ōnis, f. (conservo), die Bewahrung, a) konkr. Ggstde., die Bewahrung vor dem Untergange, Verderben, α) leb. Wesen, die Erhaltung am Leben, die Rettung, Marii, Val. Max. 2, 10, 6. – β) lebl. Ggstde., die Aufbewahrung, frugum ceterorumque fructuum perceptio et c., Cic. de off. 2, 13. – b) abstr. Ggstde., die Erhaltung im Bestehen, Aufrechterhaltung, Beibehaltung, fernere Beobachtung, officiorum, Cic.: accurata c. suorum (des Seinigen), Cornif. rhet.: bonorum adeptio, conservatio (Ggstz. malorum liberatio, Quint. – c. naturae, Cic.: aequabilitatis, Cic.: decoris, Cic.: illa est ευταξία, in qua intellegitur ordinis conservatio, Cic.

    lateinisch-deutsches > conservatio

  • 20 decimus [1]

    1. decimus (decumus), a, um, der zehnte, I) eig.: A) adi.: legio, Caes.: pars, Zehntel, Cic.: hora diei, Cic.: dies, Cels.: mensis, Komik.: annus, Verg., Cels. u. Tac., annus aetatis, Quint.: decimus quisque, jedesmal der Zehnte (der zehnte Mann), Plaut. (dah. beim Dezimieren der Soldaten sorte decimum quemque ad supplicium legere, Liv.: decimum quemque sortiri, Sen.: decimum quemque sorte ductos fusti necare od. bl. decimum quemque fusti ferire, Tac.): tertius decimus, quartus decimus locus, Cic.: tertius decimus dies, Cels.: mensis sextus ac decimus, Aur. Vict.: septima dies post decimam, poet. = der siebzehnte, Verg. – B) subst.: 1) decimus, ī, m., a) (sc. liber) das zehnte Buch einer Schrift, in tertio decimo annalium, Gell. 18, 2, 16. – b) (sc. dies) der zehnte Tag, der Zehnte, decimo Kalendas Maias, Col. 11, 2, 36: tertio decimo Kalendas Augustas, ibid. § 52. – 2) decima od. gew. decuma, ae, f., a) (sc. hora) die zehnte Stunde des Tages (= 4 Uhr nachmittags), quem nulla res ultra decumam retinuit, Sen. de tranqu. anim. 17, 7. – b) (sc. pars) der zehnte Teil, α) das einer Gottheit gelobte Zehntel der Beute, der Einkünfte (vgl. Varro LL. 6, 54), vovere Apollini decumas praedae, Iustin. 20, 3, 3; decimam praedae Apollini consecrare, Macr. sat. 1, 7, 30: decumas Herculi ferre ex praeda Siciliensi, Iustin. 18, 7, 7: bene re gestā decimam Herculi profanare (dem H. weihen), Massur. Sabin. bei Macr. sat. 3, 6, 11: decimam Herculi vovere, Macr. sat. 3, 12, 2: cum de decima Herculis nec tertiam partem in aram eius imponitis, Tert. apol. 14. – Da zu solchen Opfern aus den Einkünften das Volk eingeladen wurde, um am Opferschmaus teilzunehmen, so erwarb sich der Darbringer beim Volke große Ehre od. großen Dank; dah. Oresti nuper prandia in semitis decumae nomine magno honori fuerunt, Cic. de off. 2, 58: decimas maturius dabat, Suet. Cal. 26, 4. – β) das Zehntel als Erbteil, placet ergo decumas uxoribus dari, quartas meretricibus? Trachal. b. Quint. 8, 5, 19. – γ) der zehnte Teil des Jahresertrags als Abgabe der Grundeigentümer, der Zehnte, das Zehent, decuma hordei, Cic.: decima fructuum, Aur. Vict.: unae decumae, unae unius agri decumae, Cic.: Sardiniae binae eo anno decumae frumenti imperatae, Liv.: alteras decumas Siculis imperare, Liv.: duas decumas frumenti exigere, Liv.: neminem minus tribus decumis dedisse, Cic.: ut pro singulis decumis ternas decumas dare liceret, Cic. – 3) decumum, ī, n., das Zehnfache, das zehnte Korn als Ertrag, ager efficit od. effert cum decumo, trägt zehnfach, Cic. Verr. 3, 112 sq.: concedes ut cum decumo fructus arationis perceptus sit, Cic. Verr. 3, 114. – C) adv.: 1) decimum, zum zehnten Male, nos reficietis decimum tribunos, Liv. 6, 40, 8. – 2) decimō, zehntens, Cassian. instit. 4, 39. Cassiod. de anim. 12. – II) meton. (wie decem, decimanus etc.) = ansehnlich, groß, ungeheuer, unda, Ov.: fluctus, Lucan. (vgl. decumanus fluctus u. im Griech. τρικυμία).

    lateinisch-deutsches > decimus [1]

См. также в других словарях:

  • Kräuterweihe — Kräutergarten des Klosters Murbach in Frankreich Die Kräuterweihe gehört zu den volkstümlichen Bräuchen der römisch katholischen Kirche. Dieser Brauch ist schon seit dem 9. Jahrhundert bekannt[1] und wurde in den letzten Jahren wieder mehr… …   Deutsch Wikipedia

  • RYSVICUM i. e. RYSWYK — RYSVICUM, i. e. RYSWYK pagus celebris, et peramoenus Hollandiae, suburbanus Hagae Comitum, Potentissimi, Augustissimi, Felicissini, Serenissimi VILHELMI III. Magnae Britanniae Regis, Castro sumptuosissimo, magnificentissimo nobilitatus; in cuius… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Carolus Clusius — Charles de l’Écluse Charles de l’Écluse (lat. Carolus Clusius) (* 18. Februar 1526 in Arras, damals Flandern; † 4. April 1609 in Leiden, Niederlande) war ein niederländischer Gelehrter, Arzt und Botaniker. Kurz wird er auch …   Deutsch Wikipedia

  • Charles de l'Ecluse — Charles de l’Écluse Charles de l’Écluse (lat. Carolus Clusius) (* 18. Februar 1526 in Arras, damals Flandern; † 4. April 1609 in Leiden, Niederlande) war ein niederländischer Gelehrter, Arzt und Botaniker. Kurz wird er auch …   Deutsch Wikipedia

  • Charles de l'Écluse — Charles de l’Écluse Charles de l’Écluse (lat. Carolus Clusius) (* 18. Februar 1526 in Arras, damals Flandern; † 4. April 1609 in Leiden, Niederlande) war ein niederländischer Gelehrter, Arzt und Botaniker. Kurz wird er auch …   Deutsch Wikipedia

  • Charles de l’Écluse — (lat. Carolus Clusius) (* 18. Februar 1526 in Arras, damals Flandern; † 4. April 1609 in Leiden, Niederlande) war ein niederländischer Gelehrter, Arzt und Bot …   Deutsch Wikipedia

  • Karl Clusius — Charles de l’Écluse Charles de l’Écluse (lat. Carolus Clusius) (* 18. Februar 1526 in Arras, damals Flandern; † 4. April 1609 in Leiden, Niederlande) war ein niederländischer Gelehrter, Arzt und Botaniker. Kurz wird er auch …   Deutsch Wikipedia

  • Carolus Clusius — Charles de l Écluse o Carolus Clusius Nacimiento 18 de febrero de 1525 Arras …   Wikipedia Español

  • Клузиус, Карл — Карл Клузиус лат. Carolus Clusius …   Википедия

  • AGER — dictus, in quam terram quid agebant, et unde quid agebant, fructûs causâ, Donat. De eo cavit lege Solon, ne Athenienses sui, quantum agri vellent, tantum compararent, Μὴ κτᾶςθαι γην̑ ὁπόσην ἄν βούλεταί τις, Agrum, quantum volucrint, ne possidento …   Hofmann J. Lexicon universale

  • EIRESIONE — Graece Εἰρεσιώνη, fuit ramus permagnus, ἐξ ἐρίων ἔχων ςέμματα e lana habens stemmata, surculos, caricas, et purorum fructuum series; seu truncus oleae, omnes fructus habens suspensos et stemma album ac purpureum, ut habet Auctor Etymolog. vel,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»